2015 წლის 30 მაისი
დღე, რომელიც არ დამავიწყდება არასდროს
დილით ადრიანად დავიძარით წვერისაკენ.. მანქანამ მოძრაობის სიჩქარე შეანელა და ასურეთისაკენ გადაუხვია.. ვიცოდი, რომ წინ ბუნების საოცარი ხედები მელოდა
გარკვეული მანძილის გავლისას ტბისის ტბაც გამოჩნდა
აი სწორედ აქედან დაიწყო მთელი ღირსშესანიშნავი ადგილები
ირგვლივ ყველაფერს მწვანე ფერი დასდებოდა.. ბუნება ხარობდა
მეც ბუნებასთან ერთად ვხარობდი ამ ულამაზესი ხედების შემყურე, მაგრამ ყველაფერი ჯერ კიდევ წინ იყო
მე მანქანის ფანჯარასთან ხელზე დაყრდნობილი ვტკბებოდი ამ სანახაობების შემყურე
ასე გავიარე ბევრი სოფელი, ამლივი, ორბეთი, ბირთვისი და კიდევ ბევრი.. და წვერსაც მივადექით
მანქანის კარი გავაღე, მიწაზე ფეხი დავდგი და გაოცებული ვიყურებოდი აქეთ-იქით... ირგვლივ ვხედავდი მაღალ კლდეებს, თითქოს ერთი ნაპირი სულ რაღაც 2 წუთის წინ მოსწყვეტია ამ კლდეს და ახლა კიდევ აპირებსო ჩამოშლას, იქ უზარმაზარი ხეები იყო, სულ მწვანეში იყო ჩაფლული იქაურობა
მაღლა ცაზე მზე კაშკაშებდა და მზესთან ერთად თეთრი, რაღაც საოცარი ღრუბლები დაჰპატრონებოდა ზეცას, დაბლა კი, მიწაზე მინდორი გვირილებისგან და ქრისტესისხლასგან ზოგან თეთრად, ზოგან კი ყვითლად კაშკაშებდა
ამ სანახაობით განცვიფრებული დიდხანს ვიდექი ერთ ადგილას გარინდებული... მერე თვალი მოვკარი ჩემს ოჯახის წევრებს, რომლებიც ეკლესიისკენ მიდიოდნენ, მეც იქით გავეშურე
იქ მისასვლელად ერთი გზა იყო, რომელსაც გვერდებიდან სულ ხეები ფარავდნენ და ადგილი არ იყო სადაც მზე ჩამოაღწევდა
სიარულის შემდეგ გამოჩნდა ეკლესიაც
მაღალ კლდის სვეტზე წამოჭიმულიყო პატარა ეკლესია
თითქოს იქაურობის ბატონ-პატრონი იყო
ყველაფერი მშვენიერი იყო
თავი ზღაპარში მეგონა
საღამოს წამოვედი ამ ზღაპრული ადგილიდან
გზაში ისევ ის ულამაზესი ადგილები
ოჰ, რაკარგი იყო
მერე მანქანა ასურეთს გამოსცდა და ჩემი ზღაპარიც დასრულდა
ყველაზე მაგარი დღე იყო ჩემს ცხოვრებაში!
No comments:
Post a Comment